الماس چگونه تشکیل می‌شود ؟

الماس‌ها از کربن تشکیل می‌شوند- کربن کاملا سازمان‌یافته.

بر اساس تحقیق جدیدی که در نشریه Nature منتشر شده است، دانشمندان حدس می‌زنند الماس‌ها درون کره زمین از یک تا سه میلیارد سال قبل تولید شده‌امند؛ آنها فکر می‌کنندکه دستورالعمل ساخته‌شدن الماس این‌گونه است:

۱) دی‌اکسید کربن را در ۱۸۰ کیلومتری عمق زمین دفن کنید.

2) آن را تا بیش از ۱۲۰۰ درجه حرارت دهید.

3) آن را زیر فشار بیش از ۵۰۰۰۰ کیلوگرم نیرو بر سانتی‌متر مربع قرار دهید.

4) به سرعت آن را به سطح زمین بیاورید تا به سرعت سرد شود.

اگر این فرآیند کمی مشکل به نظر می رسد، از تولیدکنندگان الماس مصنوعی تشکر کنید: اکنون دو راه برای ساختن الماس در آزمایشگاه وجود دارد

اولین روش مصنوعی روش "فشار بالا، حرارت بالا" (HPHT) نامیده می‌شود.

این روش بیشترین شباهت را با نحوه تشکیل الماس درون کره زمین دارد و در آن گرافیت (یعنی همان کربنی که در مداد به کار می‌رود) تحت فشار و گرمای شدید قرار می‌گیرد‌.

سندان‌های کوچک در ماشین HPHT در حالی که الکتریسیته شدید از گرافیت عبور می‌کند، بر روی ان فشار می‌‌آورد، و تنها پس از چند روز یک الماس با کیفیت جواهر به وجود می‌آورد.

البته این الماس‌ها به اندازه الماس‌های طبیعی خالص نیستند، زیرا یک محلول فلزی با گرافیت مخلوط می‌شوند.

روش دیگر تولید الماس- رسوب بخار شیمیایی نامیده می شود-بر مبنای فشار شدید عمل می‌کند، اما الماس‌هایی بی‌‌نقص‌تر از طبیعت می‌تواند تولید کند.

یک قطعه الماس درون یک محفظه کاهش فشار قرار داده می‌‌شوند، سپس گاز طبیعی با یک تابش مایکروو‌یو به درون این محفظه فرستاده می‌شود.

هنگامی گاز تا تقریبا ۲۰۰۰ درجه حرارت داده می‌شود، اتم‌های کربن روی الماس درون محفظه "می بارند" و به آن می‌چسبند، و غلاف کاملی شبانه دور الماس رشد می‌کند.

این الماس‌های مصنوعی بیش از هر چیز به درد تولیدکنندگان کامپیوتر می‌خورند :‌ در درجه حرارت‌هایی که در آن تراشه‌های سیلیکونی ذوب می شوند، غلاف های الماس مصنوعی مثل سنگ سخت باقی می‌مانند.

جهت مطالعه مقالات بیشتر اینجا کلیک کنید .

سنگ آگات را بیشتر بشناسید

آگات یکی از زیباترین و فراوانترین سنگهای قیمتی جهان است که شکستگی صدفی داشته و تحت عنوان عقیق در جواهرسازی بکار می‌رود.

ندولهای سیلیسی آگات به صورت فراوان در سنگهای آتشفشانی با میلیونها سال قدمت در سراسر جهان وجود دارد.

تحقیقات زیادی بر روی چگونگی تشکیل شدن آگات صورت گرفته است اما توجیه ساختارهای ندولهای آگات با روشهای موجود و متداول کانی‌شناسی آزمایشگاهی هنوز میسر نشده و نظریات ارائه شده هنوز از نظر علمی اثبات نگردیده‌اند.

اکثر نظریاتی که در خصوص ژنز آگات ارائه شده با تشریح چگونگی تشکیل حفرات گاز در داخل گدازه‌ها آغاز شده و در ادامه چگونگی نفوذ یک منبع سیلیسی مانند محلولهای سیلیس‌دار را که در محیط موجودند به داخل این حفرات بیان می‌نماید.

آگات معمولاً به رنگهای زیبایی دیده می‌شود و نوارهای ظریف و موازی آن معمولاً منحنی شکل می‌باشند.

گاهی اکسیدهای منگز و آهن در آن طرحهایی مانند شاخه درختان ایجاد می‌نماید که آن را عقیق خزه‌ای (MassAgate) می‌خوانند.

امروزه بسیاری از عقیق‌هایی که در تجارت استفاده می‌شوند به طریقه مصنوعی رنگ‌آمیزی شده‌اند.

جهت مطالعه مقالات بیشتر اینجا کلیک کنید .

مرجان قرمز

این سنگ دارای اندامی دریایی بر پایه کربنات کلسیم است و به رنگ های گوناگونی دیده می شود . که اغلب از رنگ صورتی به قرمز پر رنگ متمایل می شود . 

این سنگ دارای اندامی دریایی بر پایه کربنات کلسیم است و به رنگ های گوناگونی دیده می شود . که اغلب از رنگ صورتی به قرمز پر رنگ متمایل می شود . نقاط اصلی تشکیل سنگ در کناره های دریای مدیترانه ، خلیج بیسکایی ، جزایر قناری ، مجمع الجزایر مالزی ، شمال استرالیا و دریای سرخ است .

تاثیر بر بدن

مرجان قرمز برای بیماریهای کم خونی ، جریان خون و همینطور برای افراد دموی مزاج همیشه موثر است .

عملکردسنگ در پی حل مسائل مربوط به تغذیه غلط ، نازایی و همچنین برای ناراحتی های عادت ماهیانه می باشد . مرجان موجب تسلی خاطر افراد افسرده می شود و آرامش ایجاد میکند . قلب را تقویت می کند و در هر لحظه آرامش بوجود می آورد . 

اثر بر روح و روان

مرجان باعث مقاومت و انعطاف پذیری می شود . ما را در تکنیک های مدیتیشن یاری می کند تا درون خود را رؤیت کنیم .

خصوصیات

مرجان ها بسیار نیرومندند و به همین خاطر توصیه می شود حتی یک قطعه کوچک یا زنجیری از آن ها را با خود داشته باشید.

نگهداری

مرجان ها به طراوت و شادابی علاقه دارند و گاهگاهی باید آن ها را در حمام نمک دریا اصلاح کرد .

جهت مطالعه مقالات بیشتر اینجا کلیک کنید .

شیوه های استخراج

استخراج توسط جعبه شستشو و تغلیظ :

این روش از متداول ترین روش های استخراج است و با آن می توان ذخایر با عیار پائینتر را استخراج کرد و دیگر این کهنسبت به روش قبل می توان حجم بالایی از ذخایر را استخراج و بهره برداری نمود. در این روش دستگاه در یک سطح و با شیب کم قرار میگیرد. سپس رسوبات به یک الک با قطر پنج صدم اینچ ریخته می شوند که این الک با استفاده از موتور لرزانده می شود. ذرات کوچکتر از پنج صدم اینچ از الک عبور کرده و بر روی یک سطح کنفی کرباس که در داخل جعبه است ریخته می شود. در نهایت رسوبات بر سطح جعبه که توسط الوارهایی به چندین قسمت تقسیم شده ریخته می شود. رسوبات چگالتر و سنگین در پشت تخته ها به ترتیب وزن مخصوص قرار میگیرند و کانی ها سبک توسط جریان آب از جعبه خارج می شود.

استخراج توسط زیر جریانی:
در این روش یک جعبه در زیر جریان آرام و کم عمق رود قرار می گیرد. رسوبات از ریلی که فواصل شکاف های آن 0.05 و 1.25 سانتیمتر است عبور داده می شوند. ذرات درشت تر باقی مانده و ذرات ریز تر وارد جعبه شستشو شده و از آن ها هم عبور کرده، وارد جعبه توزیع که رسوبات را به طور یکنواخت توزیع می کند، می گردند که در نهایت وارد دو جعبه زیر جریانی که موازی با هم هستند خواهند شد. بین این دو جعبه فاصله ای است که ذرات سنگین از آن خارج می شوند و ذرات سبک به جعبه دوم انتقال یافته و به عنوان باطله به داخل رود وارد خواهند گردید و شیب زیادتری را نسبت به روس های قبلی دارد که معمولا 8 تا 12.5 درجه و یا حتی بیشتر است.

استخراج با لاوک های تشتکی:
یک تشک دایره ای شکل می باشد که برای استخراج در مقیاس های کوچک که عیار کانسار بالاست، استفاده می شود.

استخراج به روش شستشوی بستر:
این روش برای نهشته های با ضخامت 2 تا 2.5 میلیمتر مناسب است. در این روش شیب سنگ حداقل باید 4 درجه و فضای کافی برای انباشتن باطله ها وجو داشته باشد. 1000 تا 2500 لیتر بر دقیقه آب لازم است تا به طور مکرر شن ها را شسته، طلا و کانی های گوهری را در پستی بلندی های سنگ بر جای بگذارد.

استخراج توسط لرزاننده ها:
در قسمت های فوقانی دستگاه یک سرند وجود دارد که رسوبات عبور داده شده از آن وارد جعبه می شوند. با فرو بردن جعبه در داخل آب و حرکت دادن آن کانی های سنگین در داخل جعبه مانده، ماسه ها خارج می شوند. در این روش دو شخص قادرند طی یک ساعت 2 متر مکعب رسوب را شستشو دهند.

استخراج به روش توینلون:
در فصل خشک مورد استفاده قرار می گیرد و شامل چاهک حلقوی است که معمولاً قطر آن کمتر از یک متر و عمق آن معمولاً 6 تا 12 متر می باشد، اگر چه تا عمق 30 متر هم گزارش شده است. این چاهک ها به صورت عمودی حفر می شود تا جایی که به رسوبات شنی و ماسه ای و رُسی گوهردار برسند. سپس معدنکاران تا شعاع 12متری به طور افقی حفاری می کنند تا شن های گوهردار را استخراج نمایند. چاهک ها از بالا توسط اشیاء انعکاس دهنده س نور روشن می شوند. سه نفر بر روی یک چاهک کار می کند، دو نفر آن ها مسئول حفاری بوده و یک نفر رسوبات و محتویات را به بیرون انتقال می دهد، زمانی که تامین آب در یک منطقه مسئله باشد، یک گودال از یک تا دو مترمکعب ساخته شده و توسط تیرک های چوبی مستحکم می شود. آب توط یک پمپ انتقال می یابد. سپس شن های گوهردار به دقت شسته شده و در سطح زمین تفکیک می شوند.

استخراج به واسطه ی لای روب مکشی:
این دستگاه توسط موتوری رسوبات داخل آب را مکیده و، به یک جعبه وارد می کند که کانی های سنگین باقیمانده، بقیه رسوبات سبک و باطله ها به بیرون منتقل می شوند.

استخراج یاقوت از آلکالی بازالت ها:
برای استخراج این نوع ذخایر از بولدوزرها استفاده می شود، در بعضی مواقع از چاهک ها هایی به قطر یک متر و تا عمق 10متر استفاده می کنند که رسوبات را جمع آوری کرده و سپس توسط آب مورد شستشو قرار می دهند که در این مورد از دستگاه های پمپاژ آب استفاده می گردد. یاقوت های استخراجی از پهنه های بازالتی جنوب شرقی تایلند از رنگ و میانبارهای منحصر به فردشان باز شناخته می شوند. این یاقوت ها دارای میانبارهایی از پیروتیت هگزاگونال گرد، آپاتیت متمایل به زرد هگزاگونال و گارنت آلماندین قهوه ای مایل به سرخ هستند که اندازه آن ها اکثراً زیر 5 میلیمتر و ندرتاً بیش از چنر سانتی متر است.

استخراج به روش همیادوین:
این روش در معادن رو باز و در فصل بارانی که برای استخراج آب زیادی لازم است، کاربرد دارد. همیادوین ها در کنار تپه ها از عمق 6 تا 15 متر حفر می شوند. آن ها اندازه متفاوتی دارند. اما یک سری از کانال ها برای حمل آب از فواصل دور برای شستن خاک و شن های گوهردار مورد استفاده قرار می گیرند. شن ها و باطله های سبکتر شسته شده و قسمت های سنگین و گوهری در جعبه شستشو باقی می مانند. در طول عملیات قلوه های بزرگ برای شستشو حذف می شوند.

استخراج گوهر های رسوبی:
برای استخراج چنین ذخایری از دستگاه های دمنده ی خشک و تر، ماشین های حفر تونل و دکل های حفاری بزرگ استفاده می گردد. در بعضی معادن از روش استخراج روباز استفاده کرده و بولدوزر و ماشین های حفار ترانشه ها و انفجار به کار می برند که البته در حال حاضر از استخراج زیرزمینی و حفر تونل های زیر سطحی به جای استخراج رو باز استفاده می شود. یک روش مفید و ساده برای افراد غیر حرفه ای تشخیص و انتخاب دستی و یا استفاده از لامپ اشعه فرابنفش برای استخراج اوپال است. وزن اوپال های استخراجی متفاوت است

جهت مطالعه مقالات بیشتر اینجا کلیک کنید .